Lorenzo Salvi 1810 - 1879

Italiaans operatenor geboren op 4 mei 1810 te Ancora en overleden op 16 januari 1979 te Bologna. Hij bouwde een grote internationale opera carrière op halfweg de 19° eeuw. Hij vertolkte vele hoofdrollen in Verdi en Donizetti-opera's waaronder een aantal wereldpremières.

Salvi studeerde bij Bonaccini in Napels voor zijn proffesioneel operadebuut als Cam in de wereldpremiére van Donizetti's " Il Diluvio iniversale " op 28 februari 1830 in het theater " San Carlo" . Er volgden enkele optredens in Zandar tussen 1830 -1831. Hij werd lid van het vaste gezelschap in het theater Valle te Rome waar hij toonaangevende tenorrollen vertolkte onder andere in de titelrol van Rossini's " Otello " naast de wereldvedette Maria Malibran in 1832 in 1833 de wereldpremière in Donizetti's " Il Furiosa all'isola di San Domingo ".

In de komende twee decennia zou hij één van de grootste tenoren van Italië worden met hoofdrollen in de belangrijkste grote Operahuizen in Italië. Hij zong premières in twee Donizetti opera's " Betly " te Napels 1836 en " Gianni di Parigi " aan de Scala 1839 en " Oliverio in Adelia " aan de Apolo in 1841.

Van 1836 tot 1840 oogstte hij een aantal successen aan het theater Carlo Felice en vooral een bijzondere triomf in de rol van Arnold in Rossini's " Willem Tell " 1840. Tussen 1839 en 1842 zong hij als eerste tenor aan de Scala in de wereldpremières van de eerste Verdi opera " Oberto " 1839 en " Un Giorno di Regno " 1840. De volgende Scala hoogtepunten waren in Federico Ricci's " Un Duello sotto Richelieu " 1839 en in de rol van Tonio in Donizetti's " La Fille du regiment " 1840 .

In 1843 begonnen zijn eerste optredens in Frankrijk aan het theater Italien als Edgardoin in Donizetti's " Lucia Di Lammermoor "en Riccardo in Donizetti's "Maria di Rohan ". Van 1847 tot 1850 zong hij als jaarlijkse gast artiest in het Royal Opera House op Covent Garden te Londen. Ook Bellini opera's kwamen aan de beurt .

Vanaf 1850 maakte hij ook operatrips door Noord-Amerika. In 1851 was er een lange tournee door de Verenigde Staten met de geprezen Zweedse sopraan Jenny Lind. Hij vertolkte ook het eerste volkslied van Mexico op 15 september 1854.

Salvi was getrouwd met de Italiaanse sopraan Adelina Spech-Salvi, ook zij had een belangrijke zang carrière. Na hun afscheid aan het podium verhuisden ze naar Bologna waar ze werkten als zang leraar en pedagoge. Salvi stierf in Bologna in 1879 op de leeftijd van 68 jaar.

Inganzio Marini 1811- 1873

Italiaanse bas geboren in Taggliuno 28 januari 1811 - overleden op 29 april
1873, was tijdgenoot en vriend van Guiseppe Verdi van wie hij verschillende werken op het podium heeft gecreëerd.

Hij kwam uit een rijke familie en was de tweede van acht kinderen. Vader wilde dat hij voor priester zou leren en stuurde hem naar het seminarie. Hij is daar nooit terecht gekomen, maar in plaats daarvan heeft hij zich ingeschreven aan de Universiteit van Piave , hij wilde ingenieur worden , maar ontdekte muzikaal talent te hebben op 21 jarige leeftijd. Zijn stem werd door verschillende bekende artiesten ontdekt,die hem adviseerden theater en zang te studeren.

Hij studeerde zang bij verschillende zangpedagogen: Joseph Pontiroli, Jerome Fiorini, Heliodorus Bianchi ,Francesco Comencini. Zijn eerste publieke debuut was een concert op 16 januari 1932. Zijn echt operadebuut had plaats in dat zelfde jaar in het Groot Theater Brescia
met twee opera's : Dido verlaten door Saverio Mercandante en de Arabieren in Gallië van Giovanni Pacini. Na enkele weken optreden in theaters in Italië maakte hij zijn debuut in 1833 aan de Scala van Milaan . Hier heeft hij enkele zangstages moeten verwerken voor hij in de grote operawerken werd ingeschakeld. De meeste van de zangers aan de Scala hadden al jarenlang training en ervaring achter de rug.

Marini trouwde op 17 maart 1834 met de sopraan Antoinette Raineri . Zij hadden twee kinderen maar zouden later scheiden.

Na 1836 begon zijn Internationale carrière en ging hij toen ook naar Wenen, Madrid, Londen en New-York, Mexico, Moskou, St.Petersburg en vele Italiaanse theaters waar hij werken van Verdi, Rossini, Bellini, Donizetti, Mozart en nog anderen opvoerde.

In 1869 ging hij met zijn dochter Elvira als pianiste op tournee. In Madrid zou hij Otello van Rossini creëren . Door een longontsteking moest hij worden vervangen. Hij is wel van deze longontsteking genezen. Hij heeft dan toch zijn rol in Otello vertolkt maar het werd zijn laatste publieke optreden. Zijn gezondheid ging achteruit. Hij is echter blijven leven voor het theater maar nu als regisseur. In 1870 ging hij naar Egypte samen m et zijn dochter. Hij zou er het ganse jaar werken als regisseur voor het seizoen 1870-71.

Hij is overleden te Milaan op 29 april 1872 op 62 jarige leeftijd.

Guiseppina Strepponi 1815-1897

Clelia Maria Josephina Guiseppina Strepponi geboren op 8 september 1815 en overleden op 14 november 1897 was in de 19° eeuw een Italiaanse sopraan van aanzien en grote bekendheid. Ze was de tweede vrouw van componist Guiseppe Verdi waar ze mee gehuwd was sinds 1859. Zij wordt dikwijls gezien als de basis van Verdi's groot succes in het begin van haar carrière omdat zij verschillende belangrijke rollen vertolkte in vroegste opera' " Oberto en Un giorno di Regno ", en vooral de grote rol van Abigaile in zijn " Nabucco". Hij had die rol speciaal voor haar stemberijk gecomponeerd 1842 . Zij vertolkte ook rollen in opera's van Bellini , Donizetti , en Rossini.

Ook Donizetti schreef de titelrol van zijn opera " Adelia " voor Strepponi. Ze had een heldere doordringende maar soepele stem met een uitstekende techniek, mooi voorkomen en een indrukwekkende présance . Ook haar diep innerlijk gevoel werd geprezen.

Strepponi is geboren in de regio Lodi in Lombardije van Italië. Ze was het oudste kind van Rosa Cornalba en Feliciano Strepponi die organist was in de Monza Kathedraal en een succesvol componist. Haar eerste lessen in de muziek waren van haar vader, die waren gericht op het piano spelen. Na de dood van haar vader 1832, studeerde ze zang aan het conservatorium te Milaan, waar ze de eerste prijs haalde in Belcanto in haar laatste jaar 1834.

Strepponi maakte haar eerste professionele operadebuut in december 1834 als Adria in Luigi Ricci's " Chiara di Rosembergh " in het Orfeo theater. Haar eerste succes was in 1835 aan het theater Grande in Triëst door het zingen van de titelrol in Rossini's " Matilde di Shabran ". Dit succes leidde naar tal van grote operahuizen in Italië met heel wat belangrijke opdrachten. Guiseppina werd al snel de belangrijkste kostwinner in haar familie. In de zomer van 1835 ging ze naar Oostenrijk om Adalgisa te vertolken in Bellini's " La Norma " en Ammina in Bellini's " La Sonnambula " aan het theater te Wenen. Ze was zeer getalenteerd maar zou na 1835 nooit meer optreden buiten Italië.

Kort na haar terugkeer in Italië in 1836 begon ze een relatie met tenor Napoleone Moriani, wat leidde tot twee buitenechtelijke kinderen. Moriani en Strepponi stonden vaak samen op het podium tijdens de laatste jaren dertig en de vroege jaren veertig van de 19° eeuw. Meestal in opera's van Bellini en Donizetti. Strepponi wisselde Moriani in voor een relatie met de manager van de Scala Bartolomeo Merelli. Deze relatie resulteerde in een andere onwettige zoon en duurde slechts een paar jaar.

Strepponi werd een beroemdheid en werkte koortsachtig met een fanatiek enthousiasme de ene voorstelling na de andere af. Met rollen in " La Gazza Ladra - I Puritani - La Cenerentola " trok ze door Italië.
Ze maakte haar debuut aan de Scala ter vervanging van Antoniette Marini-Ranieri, die niet geschikt gevonden werd voor de rol van Leonora in de eerste productie van Verdi's eerste opera " Oberto ". Strepponi vertolkte sterk en met de productie haalde Verdi zijn eerste succes. De andere opmerkelijke rollen waren Elaisa in Saverio Mercandante's " Il Guiramento, " Adina in Donizetti's " L'elisir d'amore " en Sandrina in Luigi Ricci's " Una'avventura di Scaramuccia "
Strepponi bleef begin de jaren 1840 een zeer populaire en geprezen sopraan. Ze vertolkte tientallen grote rollen van Rossini, Donizetti, Verdi en vele anderen. Haar belangrijkste rol was deze van Abigaile in Verdi's " Nabucco", die ze bracht in alle grote operahuizen van Italië.
Rond 1844 kreeg ze grote vocale problemen, waarschijnlijk veroorzaakt door haar niet aflatende uitvoeringsschema wat cumuleerde in een rampzalige voorstelling in het seizoen 1845, waar ze door het publiek werd uitgejouwd. Haar stem heeft nooit meer de kracht terug gevonden van weleer. Ze heeft na haar pensioen in 1846 nog sporadisch een concert gegeven.

In 1846 verhuisde ze naar Parijs en gaf er zangles. Ze kwam voor het laatst op het podium op de Commedie-Italienne maar zonder succes. Verdi kwam naar Frankrijk in 1847 en bouwde een romantische relatie op met Giuseppina en zij zou voor de rest van zijn leven zijn partner blijven , ze zijn wettelijk getrouwd in 1859 te Genève. Ze zou Verdi voor de rest van zijn carrière bijstaan . Hun huwelijk was gelukkig en Verdi werd diep getroffen door haar dood in Santa ' Agata, nabij Busseto in 1897. Verdi zelf zou vier jaar later overlijden in 1901

Marietta Sacchi.

Italiaanse sopraan actief van 1820 tot 1839 . Ze vertolkte voornamelijk comprimario en soubretterollen, in Opera's van Bellini , Rossini , Donizetti , Pacini , Ricci, en Guiseppe Verdi haar laatste optredens aan de Scala waren in de wereldpremière van Verdi's Oberto ( Cuniza)