De lyrische stem van Greve. " Marco Stecchi "

Marco Stecchi (2 november 1928)

Biografie.  

Marco Stecchi is een Italiaanse lyrische bariton geboren op 2 november 1928 te Greve in Chianti. Marco werd ontdekt door niet minder dan twee wereldstemmen  Titta Ruffo (1877-1953) en Gino Bechi (1913-1993) die vrienden waren ten huize van de familie Stecchi, deze laatste heeft ook te Gent gezongen in het speelseizoen 1957/58 . Vader Stecchi was apotheker en burgemeester te Greve en ook de kleine Stecchi was voorbestemd om apotheker te worden. Hij was al afgestudeerd als zijn muzikaal talent te voorschijn kwam en hij ook begenadigd was met een stem met een bijzonder mooi timbre. Het is dan ook wel Titta Ruffo die aan de basis lag dat Marco na zijn apothekerstudie zou kiezen om zijn zangstudie aan te vatten. Zo kwam hij terecht bij Maestro Raoul Frazzi die hem door zijn eerste concerten zou begeleiden. Hij debuteerde aan het nieuwe " Piaggio theatro " in Pontedera, en kwam alzo terecht aan het conservatorium van Milaan, waar hij studeerde bij maestro E.Compogalliani. Hij nam deel aan enkel zangwedstrijden voor klassieke zang in 1956 en won het concours " Testro Nuovo " in Milaan waar hij debuteerde als Marcello in " La Bohème van Puccini, naast de tenor Angelo Rossi die de rol van Rodolfo voor zich nam. Zijn debuut gaat niet ongemerkt voorbij want als hij in het " Elysée-paleis " in Rome zingt, zit er de Londense impresario E.Tomei Roworth in het publiek, die hem onmiddellijk een contract aanbiedt voor een toernée door verschillende Engelse steden, Liverpool, Bristol, New Castle, Edinburgh, Glasgow, Manchester en Cardiff. Na zijn terug keer in Italië wint hij nu twee wedstrijden in Mantua en in Luca. vanaf dan vertrekt zijn zangloopbaan als een trein en wordt hij gevraagd in meerdere grote operahuizen in Italië en zingt hij in Firenze, Rome, Venetië, Milaan enz... Ondertussen heeft hij zich ontpopt tot een van de beste Figaro's van zijn generatie in Rossini's " Il barbieri di Seviglia ". Hij zal deze opera meer dan 400 keer op het podium zetten. Te Gent zal hij beschouwd worden  tussen 1965 en 1981 als de wereldkampioen van de Figaro's. Zijn loopbaan blijft niet alleen in Italië maar ook internationaal, Amsterdam, Athene, Sint Petersburg, Lissabon, Londen, Madrid, Monte Carlo, Praag, Pretoria, Seattle, Brussel, Gent, Luik, Brugge enz....

Zijn grootste activiteiten zullen zich bevinden in Florence en Gent. Te Gent is hij de eerste bariton vanaf 1965 tot 1981 en zal er niet minder dan 22 opera's op de planken brengen in meer dan 200 voorstellingen en nog eens 26 gala's en belcanto concerten. Hij blinkt uit in " Il barbiere di Seviglia, Nabucco, Rigoletto, La Traviata, Il Trovatore, Otello, Luisa Miller, Don Carlos, Un ballo in maschera, Andrea Chenier, La bohème, Tosca, La Fanciulla del west, La forza del destino, Don Pasquale, l'elisir d'amore, I puritani, Madama Butterfly, Lucia di Lammermoor, Cavalleria Rusticana en I Pagliacci ". 

Hij zong aan de zijde van wereldsterren zoals: Maria Flet, Anna Maccianti, Renato Scotto, Mady Mesplé, Renata Tebaldi, Hilda De Groote, Maria Casula, Lia Rottier, Géri Brunin, Amélia Benvenutti, Carla Ferrario, Jacqueline Van Quaille, Luigi Alva, Luciano Pavarotti, Alfredo Kraus, Paola Washington, Giuseppe di Stefano, Timo Callio, Gianni Iaia, Jan Verbeeck , Tadeuzs Wierzbiky, José Carreras, José Todaro, José Tudari, Pedro Lavirgen, Juan Pons en nog vele anderen die ik misschien vergeten ben.

Ook zal hij enkele belangrijke opnamen maken voor Deutsche Grammophone Gezelschaft (DDG) van I barbieri di Siviglia van Rossini waar hij zingt naast Luigi Alva, Maria Casula, Paola Washington, Alfreddo Mariotti aan het Theatro Communale Giuseppe Verdi van Triëste, onder de leiding van Arturo Basile. Er zijn ook opnamen van " La fille du Regiment " van Donizetti en " Fra diavolo " van Auber.

In 1972 zal hij hier in Gent de liefde van zijn leven tegenkomen met name  An Roos, toen   nog studente aan de Ritcs - Brussel. Afgestudeerd zal ze Marco in heel wat producties kunnen regisseren. Na zijn afscheid  van zijn Gentse operapubliek in 1981 zal Marco haar ontvoeren naar Firenze en met haar als levenspartner zijn artistieke loopbaan afwerken in zijn Italië.

In 1993 zal hij, dankzij de  melding van de toenmalige President van vzw " De Vrienden van de Lyrische Kunst" A.De Meyer, door Willy Claes geridderd worden in de " Leopoldsorde " de hoogste onderscheiding die een buitenlander kan krijgen voor zijn artistieke bedrijvigheid en waarde in de lyrische kunst in België. 

Marco heeft met Gianna Curradi, ( overleden in 2012) twee zonen Gianni en Paolo.

In 2013 vraagt Marco An ten huwelijk. Na lang overwegen antwoordde ze hem een ........SI !

" Andrea Chenier " 1973

" Andrea Chenier " de monoloog van Gerard. 1973