Franco Alfano (1875-1954) Hij werkte in 1926 het onvoltooide werk " Turandot " van zijn leermeester Giacomo Puccini af.

Italiaans componist, leerling van Giacomo Puccini, voltooide in 1926 het onafgewerkte werk  van Puccini's " Turandot ". Hij is geboren in Posillipo nabij Napels op 8 maart 1875 en overleed in San Remo op 28 oktober 1954. Hij componeerde een 12 tal opera's in Veristische stijl die weinig succes hadden hij blijft vooral bekend door het voltooien van Puccini's laatste onvoltooide opera.

Hij volgde pianolessen die privé werden gegeven door Alessandro Longo (1864-1943), en harmonie en compositie bij Camilio de Nardis (1857-1951). Hij ging zich nog vervolmaken voor compositie studies bij Hans Sitt en Salomon Jodassohn in Leipzig, daar ontmoette hij zijn idool Edvard Grieg  (1843-1907) en schreef er talloze piano- en orkestwerken. 

In 1918 werd hij directeur van het conservatorium van Bologna, en in 1923 directeur van het conservatorium van Turijn en in 1947 werd hij directeur van het conservatorium in Pesaro. In 1896 voltooide hij zijn eerste theaterwerk " Miranda ". Zijn volgende opera " La Fonte Di Enschir " werd geweigerd (uitgeverij Ricordi), maar werd voorgesteld in Wrorlaw in 1898 en daar werd het een succes. Een volgende opera " Risurrezione " in 1904 gebaseerd op een verhaal van Tolstoi werd later gezongen door Magda Olivero die het tot een succes maakte waardoor we dit werk ook nu nog kennen en regelmatig in het repertoire van sommige operahuizen terug vinden. Zijn meest bekende werk blijft " Cyrano de Bergerac " die hij origineel componeerde in het Frans, maar de wereldpremière vond plaats in Rome in het Italiaans, de Franse versie zag enkele maanden later het levenslicht in mei 1936 te Parijs. Door de jaren heen werd hij ook bevriend met Puccini en toen hij in 1921 zijn  " La Lenggenda di Sakuntala " voltooide leerde hij ook de dirigent Arturo Toscanini kennen die hem aanbad voor de voltooiing van Puccini's " Turandot ".

Alfano mag niet worden beoordeeld op basis van de taak die hij op zich had genomen bij het voltooien van Puccini's " Turandot " die op 25 april 1926 gebracht werd aan de Scala van Milaan. Zijn pedagogische prestaties waren uiteindelijk nog groter dan zijn roem en nu blijkt zijn pedagogisch werk voor de muziekgeschiedenis in het algemeen heel belangrijk te zijn geweest.

Zijn reputatie heeft ook enorm geleden, vanwege zijn bereidheid om nouw samen te werken met de fascistische regering van Mussolini.

Zijn theaterwerken.

1) Miranda (1896).

2) La Fonte di Enschur (1898).

3) Rsurrezione (1904).

4) Il principe di Zi loh (1909).

5) L'ambra di Don Giovanni (1914).

6) La leggenda di Sakuntala (1921).

7) De finale van Turandot. (1926).

8) Madona imperia (1927).

9) L'ultimo Lord Opera Semizeria (1929).

10) Cyrano de Bergerac (1936).

11) Don Juan de Manara (1941).

12) Il Dottor Antonio (1949).

13) Vesuvius opera (1952). 

Verder schreef hij nog werken voor strijkorkest en piano, en nog een drietal balletten en twee symfonieën.

Franco Alfano was vooral belangrijk door zijn muzikaal pedagogisch werk aan de drie grote conservatoria van Bologna, Turijn en Pesaro. Hij zal altijd de componist zijn die er voor zorgde dat we van Puccin's " Turandot " kunnen genieten.