" Romeo et Juliette " van Charles Gounod met Angela Gheroghiu en Roberto Alagna.

Een opera van Charles Gounod in vijf akten en zeven tonelen.

Libretto van Jules Barbier en Michel Carré naar Shakespeares " Romeo  an Juliet ".

Inleiding.

" Romeo et Julliette "  schreef Gounod voor zijn vriend Carvalho en diens " Théâtre Lyrique " waar dit werk voor het eerst werd opgevoerd op 27 april 1867, waar zijn beroemdste opera " Faust " 8 jaar vroeger ook in première ging. Natuurlijk was mevrouw Miolan-Carvalho ook nu de eerste Juliette (deze diva Maria-Caroline Miolan-Carvalho heeft ook te Gent gezongen in het speelseizoen 1861/62). In 1873 werd die opera ook voor het eerst in de " Opéra Comique " gebracht, eveneens met Miolan-Carvalho in de hoofdrol. In 1888 had de opera zijn première aan de " Opéra van Parijs, waarvoor Gounod  het beroemde ballet er aan had toegevoegd. Dit werk kreeg  toen al een heel bijzondere luisterrijke  première want " Romeo en Juliette " was intussen al haast even populair als zijn " Faust ", maar nu zong de grote sopraan Adelina Patti de rol van Juliette aan de zijde van de gebroeders  Jean- en Eduard Dereszke als Romeo en Laurent. Voordien had Patti " Romeo et Juliette " al gezongen  in Londen in 1867 maar aan de zijde van Giovanni Mario. Vanaf 1888 veroverde de opera ook Amerika met Adelina Patti en ook met de broeders Derszke. Dit werk bleef populair in Frankrijk maar ook in België en Amerika. Hij zal echter toch nooit het topsucces van " Faust " evenaren.

Rolverdeling.                          Stem.                    Eerste Cast.

Juliette Capulet ------------------------------------ sopraan ---------- Marie Caroline Miolan Carvalho

Roeme Montague ----------------------------------- tenor --------------------------- Pierre Jules Michot

Frère Laurent, geestelijke ------------------------ basse noble --------------------------- Jean Cozaux

Mercution Romeo's viend -------------------------- bariton -------------------- Auguste Armand Barré

Graaf Capulet --------------------------------------- basse chantante -------------------- Eugène Troye

Stephano, Romeo"s page -------------------------- mezzo sopraan ------------------ Joséphine Darau

Gertrude, hofdame -------------------------------- mezzo sopraan --------- Eléonore Ragaine-Duclos

Tybalt, neef lady Capulet ------------------------ tenor ------------------------------ Jules Henri Puget

Gregorio, Capulets dienaar ---------------------- bariton -------------------------------- Etienne Troye

Benviolo, neef van Montague ------------------- tenor ------------------------- Rierre marie Laurents

Hertog van Verona --------------------------------- bas ------------------------------------- Emiel Wartel

Graaf van Paris, verloofde Juliette ------------- bariton ----------------------------------- Laveissière

Dirigent première ------------------------------------------------------------------------ Adolphe Deloffre 

Tijd en plaats:  Verona 14de eeuw.

Ouverture en proloog.

Hierin verhaalt het koor de twisten tussen de families der Montagues en de Capulets, en de liefde tussen Romeo uit de ene- en Juliette uit de andere Familie.

Akt. 1

1° Toneel: een feestzaal in het paleis van de Capulets. 

Er heeft een bal plaats ter viering van de verloving van Juliette en Graaf de Paris. Capulet stelt zijn dochter voor aan de gasten en spoort hen aan om zich op het feest te amuseren ( aria: " Alons, jeune gens ! "). Daar de meeste gasten gemaskerd zijn, is het twee leden van de vijandelijke clan der Montague gelukt zich onder de gasten te mengen, namelijk Romeo en Mercutio. Romeo wil weg gaan omdat hij een onheilspellende droom heeft gehad, maar Mercutio drijft de spot met dromen die veroorzaakt worden door de fee Mab ( ballade: " Mab, la reine des mensonges ") . Hij zegt dat Romeo zo melancholiek is door de liefde voor Rosaline, maar dat de  aanwezige schoonheden hem wel op ande gedachten zullen brengen. Dat gebeurt vlugger  dan gedacht, zodra Romeo Juliette ontdekt. Juliette zegt in een gesprek met haar hofdame Gertrude dat ze zich feitelijk nog te jong voelt voor een huwelijk. Ze wil eerst nog wat van het leven genieten. ( wals: " je veux vivre dans le rève "). Romeo spreekt haar aan en  samen zingen ze  een elegante  ( madrigaal: " Ange Adorable ") . Pas dan hoort Romeo dat ze de dochter is van zijn vijand Capulet. Als Tybalt, een neef van de Capulets, nadert, doet hij zijn masker weer voor, maar Tybalt herkent hem aan zijn  stem. Juliette is nu ontzet, want ze voelt dat ze geen andere man zal willen. Er dreigt een gevecht te ontstaan tussen Tybalt en de graaf de Paris aan de ene kant , en Romeo en Mercutio aan de andere kant, maar Capulet geeft het sein om het feest aan te vangen en te vervolgen.

Akt. 2

2° Toneel: de tuin van de Capulets onder het balkon van Juliette.

Hier volgt de beroemde balkonscéne. Romeo is over de muur geklommen en zingt er zijn ( liefdesaria - cavatine: " Ah lève-toi soleil ! ") . Juliette verschijnt nu op het balkon en Romeo komt te voorschijn: ze verklaren elkaar de liefde, maar hun gesprek wordt gestoord door een troep aanhangers van Capulet, die in de tuin naar eeen Montague page zoeken, die zou zijn binnengedrongen. Gertrude roept Juliette binnen, maar even later komt ze weer te voorschijn, en nu kan het eigenlijke liefdesduet pas beginnen, dat eindigt met een teeder afscheid ( duet: " Ah ne fuis pes encore ").

Akt. 3

3° Toneel: de cel van frére Laurent.  

Romeo komt hem vragen zijn  huwelijk met Juliette in te zegenen die even later in gezelschap van Gertrude opkomt. Frère Laurent zegent nu hun huwelijk in ( quartet: " Dieu, que fis l'hommes à ton image ").

4° Toneel:  een plein voor het paleis van de Capulets.

Romeo's page Stephano is nog altijd op zoek naar Romeo, die ze is kwijtgeraakt. Hij vermoedt dat hij in het paleis van de Capulets zal zijn en zingt een toepasselijk lied over gieren die moeten oppassen dat hun duifje niet ontsnapt ( chanson: " Que fais- tu, blanche tourtenelle " ). Evenals bij de overeenkomstige serenade van Mephisto in " Faust " heeft dit als gevolg " dat de kat van huis is ..... " Gregorio komt op, vindt de page, eist nu rekenschap voor zijn aanwezigheid, en valt nu de page aan, Mercutio komt nu aangesneld en verdedigt hem. Tybalt valt nu ook Mercutio aan, en Romeo komt tussen beide. Hij weigert met Tybalt te vechten, daar dit een familielid van Juliette is, maar Mercutio heeft niet zulke scrupules en valt Tybalt wel aan. Tybalt doorsteekt hem, in volle woede doet Romeo nu een uitval naar Tybalt, die op zijn beurt wordt gedood. Stervend fluistert hij Capulet een laatste wens in. De prins van Verona komt nu ten tonele en Capulet wendt zich tot hem en vraagt hem het recht te spreken. Romeo verdedigt zich voor de moord op Tybalt door te zeggen dat deze eerst Mercutio gedood heeft. de prins verbant Romeo uit Verona. de Capulets zijn daarmee niet tevreden en Romeo wil, voor hij vertrekt, Juliette nog één keer zien.

Akt. 4

5° Toneel: Juliettes slaapkamer.

Het is nog nacht maar bijna morgen. Romeo heeft de nacht doorgebracht bij Juliette, zij heeft hem de dood van Tybalt vergeven in het (duet: " Nuit d'hyménée ") Het begint nu te dagen en Juliette dringt er op aan dat Romeo zich tijdig zal verwijderen. Hij verlaat de kamer via het balkon, juist voor Gertrude opgewonden de komst van Capulet aankondigt. Die komt samen met Frère Laurent  de wens van de stervende Tybalt meedelen, Tybalts laatste wens was dat Juliette ten spoedigste in het huwelijk moest treden met graaf de Paris. Hij laat haar alleen met Frère Laurent die haar daarop moet voorbereiden. Juliette vraagt de monnik om hulp. Die geeft haar een slaapmiddel waardoor zij een hele dag schijndood zal zijn, hierdoor ontkomt zij aan haar gedwongen huwelijk. Frére Laurent zal aanwezig zijn als ze weer bijkomt en haar dan helpen om met Romeo te vluchten. Juliette dringk de slaapdrank. In de oorspronkelijke versie  volgt hier een grote( aria: " Amour Ramine mon courage ") die reeds vroeg aan de Opera de Paris werd gecoupeerd en vervangen door een ballet.

6° Toneel: ballet.

In de nieuwe " Opéra de Paris volgt hier nu een groot ballet dit was in die tijd niet te tevermijden, het was de traditie dat iedere opera die werd gebracht contractueel een ballet moets hebben. Nu leidt de graaf du Capulet zijn dochter Juliette naar graaf de Paris, maar zij zegt dat het graf haar huwelijksbed zal zijn en zij valt schijnbaar dood neer..

Akt. 5

7° Toneel: Juliettes grafkelder.

Romeo die gehoord heeft dat Juliette is gestorven wil met haar sterven. Hij houdt een toespraak tot het graf (aria: " Salut Tombeau, sombre et sileincieux ")  en neemt ook vergif in. Tot zijn ontzetting ontwaakt Juliette uit haar bezwijming. Een moment vergeet Romeo zijn daad, en wil hij met haar vluchten, maar het is al te laat. Juliette vraagt de stervende Romeo naar het vergif maar er is niets meer over. Ze neemt nu zijn dolk en doorsteekt haar waardoor ze op Romeo valt en ze beiden sterven in elkaars armen.

De eerste Juliette en Romeo in Londen Adelina Patti en Giovanni Mario in november 1867.

Het is in St. Raphaël, aan de Middellandse zee kust in 1865, dat Charles Gounod het grootste deel van " Romeo et Juliette " componeerde. Twee jaar tervoren had hij in de Provence zijn Mireille geschreven.  Gounod had een soort in leder gebonden album meegenomen. Het is daarin dat hij met potlood, aan het werk trok. Praktisch heel de partituur van " Romeo et Juliette " ontwierp hij aldus met fijn getekende kleine noten, van het madrigaal tot de grafscéne ! Men kan in dit handschrift zien hoe de balkonscéne in één adem werd gecomponeerd. Uit de briefwisseling die Gounod met zijn vrouw en vrienden voerde, kan men de groei van het werk volgen.

Begin april had hij zijn intrek genomen in het " Hotel du Nord " in afwachting dat hij met zijn familie, van juni af, in een huisje zou gaan wonen, dat destijds eigendom was van een kanunnik van Frejus en derhalve de zangerige naam droeg " L'Oustalou du Capelan " .

9 april - Palmzondag - schreef Gounod: vandaag is de zee als Lapi lazuli.  Ik ben van morgen bij  zonsopgang met mijn album op het strand gaan zitten, in een hutje, op enkele passen van de golven, die schuimend op mij afkwamen. Ik heb met volle overgave gewerkt. Zo iets is onmogelijk in tee Parijs. men heeft er niet de stilte van de geest. Hier is er niets dat me remt. Wilt U weten wat ik reeds allemaal heb uitgeschreven.

1) De volledige inleiding van het eerste bedrijf.

2) Het scherzo van " Koningin Mab ".

3) Het eerste duet van Romeo en Juliette, bij hun ontmoet(ing op het bal.

4) Het koor der monniken bij aanvang van het derde bedrijf (is naderhand geschrapt).

5) De Cantilene van Frère Laurent en een nieuw monnikenkoor (ook naderhand geschrapt).

Ik kan U verzekeren dat het veel werk is. En nochthans heb ik dit alles in vier dagen geschreven, behalve twee motieven die ik te Parijs al had neergepend: de dans en het duet van Romeo et Juliette.

10 april schreefhij: het zou met mij gedaan zijn moest ik van verblijfplaats veranderen. Ik voelwel dat ik mijn onderwerp volkomen beheers, dat ik het in mij draag, maar alles zou te herbeginnen zijn moest ik mijn eenzaamheid opgeven. Ik hoor mijn personages zingen met dezelfde nauwkeurigheid waarmee ik de voorwerpen kan zien die mij omringen. Ik werk tien tot elf uur daags zonder mij rekenschap te geven van het voortschrijden van de tijd.

Op 23 april noteerde hij in zijn dagboek: het lied van de page heb ik zopas gevonden. Ik was om halfzes opgestaan, fris en monter, gelukkig omdat ik iets te doen had en in minder dan geen tijd had ik de melodie.

Met de finale liep het iets minder vlot. In een brief aan zijn echtgenote schreef hij: Ik dank U voor het nieuws over de première van " l'Africaine " Ik werk voort aan mijn kleine Romeo en ben bezig met aan de finale te werken. ze krijgt vorm en leven. Maar er komen vier duels in voor waarmee ik echt heb gesukkeld. Maar kom ik geloof dat dat allemaal klaar geraakt.

Op 29 april schreef hij: ik worstel met mijn duet van het vierde bedrijf. U begrijpt dat dit stuk in één geut dient afgewerkt. Het is een van de capitale delen van het ganse werk. 

Op 2 mei volgde een nieuw schrijven: ik heb mijn duet ! Ik zie de twee gelievden, ik zou willen dat ze mij een keer zeggen: " ja zo moet het zijn ".

In 1867 op 27 april om precies te zijn, vond de eerste voorstelling van " Romeo et Juliette " plaats in het " Théâtre Lyriques ". het werk werd er niet minder dan 100 keer na elkaar opgevoerd. in het buitenland was het onthaal even geestdriftig; Darmstadt, Wenen, St. Petersburg kwamen eerst aan de beurt. Berlijn volgde en toen Adelina Patti en Jean Dereszke de titelrollen vertolkten deed het werk meteen zijn intrede in de internationale operawereld waar het sindsdien op het repertoire bleef, zij creëerden " Romeo et Julette " aan de grote internationale operahuizen van New York, San Fransisco, New Orleans en Londen.

Historische uitvoeringen.

 Zoals ik reeds in de inleiding vermeldde was dit werk geschreven voor Gounods vriend en regisseur Carvalho. " Romeo en Juliette " ging dus in première in zijn " Théâtre Lyrique " op 27 april 1867 met Carvalho's vrouw Marie-Caroline Miolan-Carvalho in de hoofdrol als Juliette. In dat zelfde jaar in juni 1867 was er ook al een première in Londen met Adelina Patti als Juliette aan de zijde van Giovanni Mario als de Romeo, en ook in hetzelfde jaar in november was er al een première in New York met Minnie Hank aan de Academi of Music. In 1873 was de eerste voorstelling aan de " Opéra Comique " met Adelina Patti als Juliette maar nu was haar partner de beroemde tenor Jean Dereszke als Romeo en zijn  broer Eduard Dereszke als Frère Laurent, en op 28 november 1888 was er de première aan de " Opéra de Paris " met dezelfde bezetting als in de " Opéra Comique. Deze opera had danig succes dat het op 14 jaar tijd zo maar 391 keer op het podium werd gebracht. In 1912 zou het voor het eerst volledig opgenomen worden op plaat met Augustarello Affre als Romeo , Yvonne Galla als Juliette, Hans Albers als Capulet en Marcel Journet als Frère Laurent . De opera hield vooral repertoire  in de operahuizen van Frankrijk, België en Amerika.

In de lage landen vind ik opvoeringen aan de Franse opera van Den Haag voor het laatst in 1918 met de sopraan Cesbran-Viseur als Juliette en Leon Campagnola als de Romeo, deze laatse  zong ook te Gent van 1905 tot 1913. Nadien schijnt het niet meer opgevoerd. In Gent vind ik al een uitvoering op 13 december 1872 met Hasselmans ook zij zong te Gent van 1872 tot 1889, Ketten als Romeo, Jourdan als Tybalt, Boyer als Capulet, Fauré als Frère Laurent, Rougé als Mercutio en Duchateau als Gertrude. In 1917 een eerste vertoning in het Nederlands met Matilde De Vos als Juliette, Gilbert Deshayes als Romeo. In 1923/24 met Dimitri Smirnoff als Romeo in het Frans, in 1931 met Andre Burdino als Romeo en op 15 januari 1936 met Vina Bovy als Juliette en Thomas Alcaïde als Romeo. Na de bevrijding van 1944 vinden we als Juliette, Vina Bovy Christianne Gruselle, Vivalda en Cheret, als Romeo komen we Andre Burdino, Jean Arnold, Andre Larose, Jan Veerbeeck en Marcel Huylebroeck tegen. In het speelseizoen 1968/69 heb in de jubileumvoorstelling  voor het 75ste jaar van het overlijden van de componist met in de hoofdrol Marcel Huylebroeck als Romeo, Jan Joris als Mercutio, Carla Rutili als Juliette, Yola De Gruyter als Gertrude en Frère Laurent door Tadeusz Wierzbicki. In Gent vinden dus 130 voorstellingen tussen 1872 en 1968 waarvan 126 in het Frans en 4 in het Nederlands. 

" I Capuleti e i Montechicchi " van Vincenzo Bellini met Anna Netrebko en Ilena Caranca.

Opera in twee akten en vijf tonelen van Vincenzo Bellini.

Libretto van Felice Romani naar een bewerking van Romeo eet Julia van William Shakespeare.

Inleiding.

Sakespeares " Romeo en Julia " werd herwerkt voor een opera van Nicola Vaccia gebaseerd op het gelijknamige Italiaanse toneelstuk van Luigi Scevola dat geschreven werd in 1818. Om een Italiaanse opera te schrijven werd Bellini benaderd voor het carnavalseizoen in 1830 voor het " Theatro La Fenice " in Venetië, met een deadline van amper één maand.

Het lukte Bellini wel door een grote hoeveelheid reeds geschreven muziek voor zijn mislukte opera " Zaira " te hergebruiken en aan te passen voor zijn Italiaanse " Romeo & Julia ". Na de rampzalige  première van zijn " Zaira " in Parma, keerde Bellini terug naar Milaan eind 1829 echter zonder contract voor een nieuwe opdracht. Een collega componist  Giovanni Pacini was nog steeds in Milaan na zijn succesrijke première van zijn opera " Il Talismano " en hij kreeg een aanbieding om een nieuwe opera te componeren voor zowel Turijn als Venetië ook voor het komende  carnavalseizoen. Pacini aanvaardde die opdracht, maar de impresario Lanari stelde de voorwaarde als hij de deadline niet kon halen het contract over te dragen aan Bellini. Uiteindelijk kwam Bellini toch aan het contract samen met een tweede werk voor Venetië  " I Pirato " . In december 1830 was Bellini in Venetië om de zangers te horen voor zijn " I Pirato " Hij zou die zangers contacteren om ook zijn Romeo en Julia werk te zingen hij noemde zijn opera " I Capuleti e i Montecchi " dit waren de namen van de rivaliserende adellijke families in Verona die zijn werk zouden kleuren. Bellini kreeg uiteindelijk 6 weken tijd voor de compositie. Hij hergebruikte het libretto die Nicolai Vaccai in 1825 had gebruikt voor zijn " Guiletta e Romeo " . 

Bellini ging aan de slag met zijn eigen reeds vroeger gecomponeerde muziek. Het was echter een harde winter in Venetië en Bellini werd ziek, hij moest echter onder grote druk blijven doorwerken om zijn opera klaar te krijgen op dit beperkte tijdschema. De rol van Romeo componeerde hij voor een alt-zangeres Guiditta Grisi en hergebruikte ook Guiletta's cavatine voor de Rosalbina Caradori-Allan. In zijn Romeo versie zijn de Capuleti en de Montecchi rivaliserende families en politieke aartsvijanden. Bellini's opera zal dan toch op 11 maart 1830 in première kunnen gaan in Venetië. 

Rolverdeling.                          Stem.                    Eerste cast.

Tebaldo, verloofde van Giuletta ------------------ tenor ----------------------------- Lorenzo Bonfigli

Capellio, vader van Giuletta ----------------------- bas ------------------------------- Gaetano Autoldi

Lorenzo, arts ---------------------------------------- bas --------------------------------- Ranieri Pocchini

Romeo, leider van de Montecchi's --------------- alt of mezzo ------------------------- Giuletta Grisi

Giulietta minnares van Romeo ------------------- sopraan ----------------------------- Maria Caradori 

Tijd en plaats: Verona 14de eeuw

Akt. 1

1° Toneel: het paleis van de Capellio's.

 Capellio en Tebaldo richten zich tot hun volgelingen en zeggen het vredesaanbod te weigeren die een gezant van de Montecchi's zal komen voorstellen. Romeo is de man die de zoon van Capellio heeft gedood. Tebaldi verklaart dat hij de moord zal wreken door met Giuletta te huwen. ( cavatine: " E serbata a questo acciaro ") . Hij dringt er bij Capellio op aan dit moment te bespoedigen. Capellio stemt daar in toe. Maar de dokter Lorenzo maakt bezwaar omdat Giulietta ziek blijkt te zijn en dat ze koorts heeft, maar Cappelio negeert die verklaring, en zegt dat het huwelijk  onmiddellijk moet doorgaan. Tebaldo verklaart nu zijn liefde voor Giulietta ( aria: " Si m'abbraccia ") er   worden afspraken gemaakt om de bruiloft die dag nog te laten doorgaan. Terwijl de mannen hun haat tegen de Montecchi's verkondigen komt Romeo vermomd als een Montecchi-gezant en biedt vrede aan die betekend moet worden door een huwelijk  van Romeo en Giulietta. Hij legt uit dat Romeo spijt heeft van de dood van Cappelio's zoon (cavatine: " Ascolta : se Romeo t'uccise un figlio ")  hij biedt aan zijn plaats in te nemen als tweede zoon voor Cappelio. Capellio zegt nu dat die rol zal ingenomen worden door Tebaldo, en verwerpt het voorstel gesteund door al zijn mannen. Hij verkondigt geen vrede maar oorlog aan. Romeo aanvaardt de uitnodiging tot de oorlog in zijn ( cavatine: " La tremenda  ultrice spada ") .

2° Toneel: het appartement van Giulietta.

Giulietta komt op en verkondigt haar frustratie over alle huwelijksvoorbereidingen in haar ( cavatine: " oh ! quante volte ") . Lorenzo komt binnen en legt uit dat hij een geheime ontmoeting heeft geregeld met Romeo. Romeo probeert Giulietta te overhalen met hem te vluchten. ( duet: " Si, fuggire a noi non resta "). Giulietta verzet zich door de gedachten aan haar familiale- plichten en wetten. Romeo is radeloos ( cavatine: " Ah crudel d'amor ragioni ") . Giulietta krijgt het toch steeds moeilijker met die situatie, ze worstelt met tegenstrijdige emoties en de situatie wordt voor beiden steeds ondraaglijker. Door het geluid van de huwelijksvoorbereidingen spoort Giulietta Romeo aan om te vluchten.

3° Toneel: feestzaal in het paleis.   

De Capuleti's vieren het aanstaande huwelijksfeest. Romeo komt vermomd binnen en verteld Lorenzo, die hem onmiddellijk herkent, dat hij wacht op de steun van zijn soldaten, er zijn er duizend verkleed als Ghibelines en die zijn van zin om de bruiloft te verhinderen. Lorenzo protesteert maar plotseling  vindt de gewapende aanval plaats van de Montecchi's die het paleis bestormen. Romeo voegt zich bij hen. Giulietta is alleen en betreurt de stand van zaken (cavatine: " Tace il fragor "). Dan ontdekt ze  Romeo die haar aanspoort met hem te vluchten. Ik vraag u dit in de naam van de liefde zingt hij. Capellio, Tebaldo en de Ghibelines ontdekken hem en geloven nog altijd dat Romeo  een Montecchi gezant is. Terwijl Giullietta hen probeert af te schermen voor haar vader, maakt Romeo zich nu bekend. De Montecchi's komen  nu binnen om hem te ontzetten en er volgt een finale waarin de beide geliefden gescheiden worden van hun families in de slotfinale van de eerste akt. ( Kwintetfinale: " Al Foror che si ridesta ").

Vincenze Bellini (1801-1835) portret van 1830.

4° Toneel: het paleis van de capuleti's.

De inleiding van de akt. 2 is een cello solo terwijl Giulietta op nieuws zit te wachten. Lorenzo komt binnen en vertelt haar meteen dat Romeo leeft. Hij doet haar een voorstel om een slaapdrankje te nemen waardoor ze in een diepe slaap zal geraken, het zal er op gelijken alsof ze overleden is. Ze zal dan naar het familiegraf gebracht worden, waar hij er voor zal zorgen dat Romeo er ook aanwezig zal zijn als ze gaat ontwaken. Giulietta twijfelt en bezingt dit in haar ( aria: " Morte io non temo, il sai ") . Lorenzo biedt haar het drankje aan, want haar vader is op komst. Ze neemt het drankje aan  omdat dit volgens haar de enige manier blijkt te zijn  om van haar gedwongen huwelijk verlost te geraken door de dood. 

Cappelio komt nu binnen en beveelt haar met Tebaldo te vertrekken. Haar hofdames smeken Tebaldo vriendelijker te zijn tegen zijn dochter, want ze is stervende. Ze smeekt haar vader om vergiffenis ( cabaleta: " Ah! non poss'io partire ") Capellio wijst haar echter af en beveelt haar, haar plicht te vervullen. Hij beveelt haar naar haar kamer te gaan en zijn mannen moeten Lorenzo in de gaten houden, want hij heeft geen vertrouwen meer in hem, hij mag met niemand contact hebben.

5° Toneel: de binnenkoer van het paleis.

Een orkestraal voorspel gaat vooraf aan Romeo's komst. Hij klaagt over het feit dat Lorenzo zich niet houdt aan de afspraak. Hij hoort iemand afkomen, het is Tebaldo. De twee zingen nu een ( duet: " Stolto! a un sol mio grido ") . Als ze op het punt staan om te gaan vechten, klinkt het geluid van een begrafenisstoet ( koor: " Pace alla tua bell'anima "). Ze verstoppen zich en beseffen nu pas dat dit de dodenprocessie is van Giulietta.  In een cabaletta finale zijn de rivalen verenigd in wroeging en vragen ze samen om de dood terwijl ze blijven vechten.

6° Toneel: de grafkelder van de familie Capuletti. 

Samen met zijn Montecchi volgelingen betreedt Romeo de grafkapel van de Capuleti's. Ze rouwen om de dood van Giulietta en nemen van haar afscheid. Romeo vraagt om de grafkapel te openen. En hij vraagt ook dat zijn volgelingen hem alleen zouden  willen laten met Giulietta. Hij zingt hier (zijn romence: " Deh ! tu bell'anima "). Hij realiseert zich dat de enige manier van rouw voor hem ook de dood zal zijn, en slikt het gif in en legt zich naast zijn geliefde neer. Op dit moment ontwaakt Giulietta uit haar diepe slaap en nu ontdekt zij dat Romeo niets wist van haar gesimuleerde dood en niets afwist van Lorenzo's plan. Guilietta dringt er nu op aan om met hem te vertrekken, maar Romeo verklaart dat het te laat is en zij daar voor altijd moeten blijven en legt haar uit dat hij ook vergif heeft ingenomen. In een laatste cabaletta klamt het stel zich aan elkaar vast en sterft Romeo in haar armen. Zij wil niet zonder hem leven en valt ook dood op zijn lichaam. De Capuleti en de Montecchi haasten zich naar binnen en ontdekken de twee dode geliefden. Capellio vraagt nu wie daarvoor verantwoordelijk is, en ze kondigen allen aan dat Capellio zelf de medogenloze man is die voor dit dramma verantwoordelijk is.

Historische uitvoeringen.

Na het fiasco in 1829 van zijn opera " Zaira " keerde het succes terug na de première van zijn nieuwe opera " I Capuleti e i Montecchi ", die vond plaats op 11 maart 1830. Het was in Venetië  een succes vanaf de eerste avond. Voordat Bellini Venetië verliet werd hem een nieuw contract aangeboden om nog een opera in productie te brengen voor het volgende carnaval seizoen van 1830/31. Bij zijn terugkeer in Milaan kreeg hij ook nog een aanbieding van Genua. De stijl van Bellini sloeg aan in Italië. In 1831 bereidde Bellini zijn Capuleti voor om in première te gaan aan de Scala, dit gebeurde  dan op 26 december 1831. Giulietta werd daar gezongen door Amakia Schütz-Oldori. Na de Scale volgden de eerste vijf jaar wel   dertig verschillende producties en hield de opera in Italië repertoire tot 1860.

Ook in Europa vonden tal van producties plaats; op 1 oktober 1831 in Dresden, en daar werd hij jaarlijks herhaald tot 1840. In het Verenigd Koninkrijk werd de eerste opvoering op 20 juli 1833- en in de VS volgde de première op 4 april 1837 aan het St.Charles Theatre in New Orleans. In 1847 was er een première in Boston en op 28 januari 1848 te New York.

In 1859 ging de Franse versie, vertaald door Charles Nuittier in première aan de Opéra de Paris, Feliciati  Vestali zong er de rol van Romeo, dit was een top succes. Vestiali werd in die tijd vergeleken met Maria Malibran. Napoleon III was zo in de ban van de diva dat hij haar een massief zilveren harnas schonk voor mee op te treden in die rol. Na 1860 werd het rond die opera stil het  werd  een vergeten werk, totdat er in 1957 een eerste concertante versie werd gespeeld voor de " Rai-radio " in Rome, een uitzending met Antoinetta Pastori als Giulietta en Fiorenza Cossoto als Romeo onder de leiding van Lorin Maazel. De eerste Amerikaanse opvoering in de 20ste eeuw werd geproduceerd door de " American Opera Society " ook in concertante vorm in de Carnegie-Hall in 1958 met Giulietta Simmionato als Romeo en Laura Hurley als Giulietta, Richard Cassilly als Tebaldo en Ezio Flagello als Cappelio onder de leiding van dirigent Arnola Ganson. Het was de eerste keer in New York in honderd jaar dat de opera terug in de belangstelling kwam, men heeft er toen een complete opname van gemaakt. Dit zou in de Cargenie Hall nog eens herhaald worden in 1969. Aan de Scala ensceneerde men de opera terug in 1967 onder de leiding van Claudio Abbado. Vanaf toen had het werk terug de podia veroverd en werd het terug een repertoire stuk voor vele operahuizen over de ganse wereld.  

In 1966 werd het stuk gebracht op het Hollandfestival , in 1968 te Philadelphia, in 1971 in het Theatro Colon, in 1975 te Boston, in 1985 te Chicago, Londen volgde in 1984, in 1991 terug in Venetië, in San Carlo in 1995 en 1998, ook aan de Scottish Opera in 1998. De aandacht zette zich verder in de 21ste eeuw met wel 102 uitvoeringen over 27 producties, waarvan de voornaamste in San Francisco in 2012, Kansas City in 2013, Washington in 2014, ook aan het Teatro Massimo Bellini in Catanio in 2019 op het Grimeborn festival in Londen enz...

Opmerkelijk is ook dat ik een heel vroege uitvoering heb terug gevonden te Gent voor de eerste keer in het Duits in juli 1839 met Heinefetter en een tweede creatie in het Frans na de opening van de Grote schouwburg op 9 november 1845 met Bouvart als Romeo, Bessin als Juliette, Jouard als Capello, Albert als Tebaldo en Bouquet als Lorenzo in totaal 3 voorstellingen . Ik vermoed dat de Duitse versie éénmalig is en waarschijnlijk in concertante vorm de twee volgende  in de " Grote Schouwburg " in een gala voorstelling met gastartiesten want ik vind ze niet terug in de personeelslijsten van het vaste gezelschap.

De componist Bellini was tijdens zijn korte leven , amper 34 jaar, nogal gewild en beroemd, men  deed veel beroep op hem en hij werkte ondanks zijn zwakke gezondheid als een bezetene aan een hoog tempo dikwijls tot tegen de deadline om zijn werken op te leveren. Ook deze keer om geen tijd te verliezen hergebruikte hij materiaal van zijn mislukte opera " Zaira "  met niet minder dan acht nummers, de muziek die in Parma zo had gefaald, werd in Venetië in zijn nieuwe gedaante geprezen, waarschijnlijk meer omdat het Venetiaanse publiek Bellini beter gezind was en zijn nieuwe stijl van opera beter aansloeg vanwege enig esthetische verbetering. Bellini werkte verbeten aan het hergebruikte materiaal van vroeger, en wilde dat elke uitdrukking en klemtoon poëtisch klopte. De werkdruk was zo hoog dat hij een depressie nabij was. 

William Shakespeare (1545-1616)

Zeer groot is het aantal componisten die door het werk van Shakespeare geïnspireerd zijn. De toneelschrijver-dichter bracht inderdaad toneel en muziek organisch dichter bij elkaar, zelfs zo dat in sommige gevallen de muziek er een geïntregreerd deel van het drama vormde. De eerste composities die wij bezitten, of bekend zijn, dateren van een halve eeuw na Shakespeare's dood. Die zijn van Banister, Matthew Locke en Henry Purcell. Sedertdien hebben bijna ontelbare componisten inspiratie gezocht in de werken van de grote  " Will " . Aan " Mittsommernachtstraum " is de heerlijke schepping van Mendelsohn onafscheidelijk verbonden . Minder bekend is  de muziek van Henry Purcell (1692) voor hetzelfde stuk. En enkele decennia geleden werd een gelijknamige opera gecreëerd door Benjamin Britten. De Falstaff-figuur inspireerde Otto Nicolai voor zijn " Vrolijke vrouwtjes van Windsor " en Salieri en Verdi voor hun " Falstaff " . Verdi maakte trouwens dankbaar gebruik van Shakespeares drama's, " Macbeth " en " Otello " die behoren nu tot de meest gespeelde opera's. Ook Rossini was bijna 70 jaar vroeger dan Verdi met zijn  " Otello", we vergeten Abroise Thomas met zijn " Hamlet " niet naast Ernest Block met zijn " Macbeth van 1910. 

Ook Beethoven  had voor dit laatste werk een ouverture gecomponeerd voor een libretto van von Collin. Dezelfde Weense dramaturg had trouwens reeds van " Coriolanus " een bewerking gemaakt waarvoor Beethoven de onsterfelijke ouverture schreef.. Een " Winteravondsprookje " was de basis voor Max Bruchs opera " Herione ", terwijl Saint Saëns in 1883 " Hendrik VIII " liet verschijnen.

In 1673 werd van de " Storm " reeds een opera-bewerking van de hand van Matthew Locke geschreven terwijl ook Berlioz en Tschaikowky zijn " Stormfantasieën " componeerde.Thomas gebruikte een libretto van Carré en Barbier voor zijn " Hamlet " Dezelfde librettisten zorgden trouwens voor de bewerking van " Romeo en Juliette " van Charles Gounod. " Romeo en Julia " is net als" Midzomernachtsdroom " steeds de bron van inspiratie geweest, zowel voor opera als voor programmamuziek. Berlioz en Tschaikowsky schreven ouvertures en Bellini zijn " I Capuleti e i Montecchi" in 1830. In 1867 verscheen de " Romeo et Juliette " van Gounod gecomponeerd voor Carvalho en diens " Théâtre Lyrique " waar het werk voor het eerst werd opgevoerd op 27 april. Pas in 1888 had de première plaats aan de " Opéra de Paris ", terwelker gelegenheid Gounod er een ballet aan toevoegde want aan de Opéra was het tientallen decenia's de traditie dat er bij iedere opera een ballet hoorde. De opera is eigenlijk één groot liefdesduet met enkele onderbrekingen, het werk bleef sedertdien een repertoirestuk maar bleef vooral populair in Frankrijk, België en Amerika.

Disccografie en Cinégrafie. 

 " Romeo et Juliette " Gounod.

In totaal heb ik op het internet van deze Gounod opera 62 volledige opnamen gevonden.

1) de oudste van 1912 onder François Ruhlman met Augustarello Affre, Yvonne Gall, Jeanne Goulancourt, Marcel Journet, Henri Albers, Edmond Tirmont Hippolute Belhomme, Allex Boyer op Black disc: Pathé 1501-1527 (27 kanten op 78s) en op CD Mailibran Music CDRG 108 (2CD's).

2) 1935 onder Louis Hasselmans met Charles Hackett, Eidi Novena, Henriette Wakefield, Leonn Rothier, Louis d'Angelo, Arthur Anderson, Paolo Ananion, Giuseppe De Luca, Glady Swarthout op Naxos CD Historical 8.110140-41 (2CD's).

3) 1967 onder Anton Guagagno met Franco Corelli, Anna Moffo, Rosalind Hupp, Luigi Sganno, Ted Lombrinos, Paul Franke, Dmitr Nabolow.  op CD House of Opera 2003 (2CD's) .

4) 1995 onder Michel Plasson met Robert Alagna, Angela Gheorghiu, Jose Van Dam, Alain Fondray, Alain Vernhes, Simons Keenlyside, marie Ange Todorovitch, Didier Hebry, op EMI Classic CDS 556123-2 (3 CD's).

5) op DVD 2008 onder Yannick Nézet-Seguin, met Rolando Villazon, Suzanne Resmark, Mikhail Petrenko, Falk Struckmann, Christan van Horn, Jean-Luc Ballestra, Cora Burggraaf. op DVD Premiere Opera DVD 6536 (2008). 

6) Hier onder vind je de link van een mooie operafilm " Romeo et Juliette " van Gounod. Ik zet hier de link omdat je dan rechtstreeks verbonden bent met het Youtube kanaal. Men kan die film niet anders bekijken en beluisteren dan op Youtube. Klik op de link om te kijken.

 (20) Charles Gounod - Romeo and Juliet (Opera film with Roberto Alagna, Angela Gheorghiu, Tito Beltran) - YouTube 

" I Capuleti e i Montecchi " Bellini.

In totaal heb ik 36 complete opnamen kunnen vinden op het internet.

1) 1958 onder Lorin Maazel met Fiorenza Cossoto, Antoinette Pastori, Renata Gavazini, Vittorio Tatozzi, Ivo Vinco met het Rai radio orchestra Rome op: audio CD Muo cat:00166.

2) 1975 onder Patané met Janet Baker, Beverly Sills, Nicolai Gedda, Robert Llod, Raimond Herinck op audio CD: EMI cat:586055/2

3) 2008 onder Fabio Luisi met Elena Caranca, Anna Nebtrebko, Joseph Callya, Tiziano bracci, Robert Gleadow, op aaudio CD: DGG cat:4778031.

4) Onder Fabio Luigi met Joyce Didonata, Olga Kulchynska, Benjamin Bernheim, Alex Botnar, Roberto Lorenzi op DVD Accentas ACC10353