Eduard Lalo (1823-1892)

Was een Franse violist en componist. hij behoort tot die componisten, die er naar streefden in de laatste dertig jaar van de 19de eeuw de Franse muziek te vernieuwen. Hij componeerde vooral instrumentale muziek. Omdat zijn werken meestal na 1870 werden uitgevoerd bleef Lalo voor het grote publiek lang onbekend. 

Hij is geboren te Rijsel op 27 januari 1823 en overleden te Parijs op 22 april 1892, hij was een telg uit een officieren gezin. Hij had al vroeg interesse voor muziek en studeerde reeds in 1833 muziek theorie en viool bij professor Muller en cello bij Peter Baumann aan het conservatorium van Lille (Rijsel). In 1839 verhuisde hij naar Parijs en studeerde daar viool verder bij Pierre de Sales Bouillet en later bij François-André Habeneck. Privé studeerde hij compositie bij de pianist en muziekpedagoog Julius Schulhoff. hij leerde er Joseph Crévecour kennen die er ook compositie volgde. Om in hun levensonderhoud te voorzien speelden ze tussen 1849 en 1850 mee in een orkest van de muziekleraar. 

Zijn eerste bekende composities zijn liederen onder pianobegeleiding uit 1848 waarvan hij enkele partituren heeft voorgelegd aan Hector Berlioz. Hij raakt bevriend met de vioolvirtuoos Pablo de Sarate en in 1859 richtte hij samen met zijn nieuwe vriend een strijkkwartet op, " Het Quator Armigaud " waar hij aanvankelijk altviool en later 2de viool speelde. Hij leefde toen nog met zijn eerste vrouw in minder goede financiële omstandigheden, omdat toen in Frankrijk instrumentale werken minder in de belangstelling stonden.

Hij had met zijn muzikale kamermuziek minder succes en leefde zo onder de steun van Charles Gounod, die toen zijn muziek wel waardeerde. in 1859 richt hij nog maar eens een eigen strijkkwartet op. In 1865 huwde hij met zijn tweede vrouw, de altzangeres Julie Bernier de Maligny. Voor haar componeerde hij de rol van Margered die ze wel verschillende keren in concertvorm heeft op het podium gezet. Maar ze kregen nooit de productie van " Le Rois d'Ys rond. Het zou nog meer dan tien jaar duren voor hen dit lukte na herhaalde herwerkingen van deze opera. Belangstelling kwam van de Opéra-Comique en de première werd gebracht op 7 mei 1888. Toen ze naar Parijs verhuisden, kwamen ze in beter muzikale en sociale kringen terecht.

Zijn doorbraak als componist.

Zowel in de muziekkamer thuis als in andere privé salons bracht hij concerten op vrijdagavond. na de verloren Frans-Duitse oorlog in 1870-71 werd de " Société Nationale de Musique " opgericht, die zich voor de vernieuwing van de eigentijdse Franse muziek inzette. Vooraanstaande dirigenten zoals Charles Lamoureecx en Jules Pasdeloup speelden zijn composities met succes en de vioolvirtuoos Pablo de Sarastate speelde in 1874 en 1875 zijn vioolconcerten opus 20 en 21. Het werden grote succesen. 

Aangemoedigd door die successsen nam hij ook een nieuwe start als operacomponist, en herwerkte zijn opera " le rois d'Ys " die in 1866 flopte. Hij herwerkte het voor de " Opéra-Comique van Parijs en de opera werd geprogrammeerd in 1888. Het werd een totale doorbraak en het werk houd nu nog alttijd het podium. Hij componeerde nog een opera ,zijn derde " La Jacquerie " maar de plotse dood belette hem om het werk te voltooien, dit werd dan na zijn dood door Joseph Caquart in 1894 gerealiseerd en werd dan opgevoerd in 1895   aan de Opera van Monte Carlo maar nadien nooit meer herhaald. Zijn eerste werk " Fiesque " dat nooit tot een priemère gekomen was en dus nog nooit opgevoerd werd door  de Opera van Mannheim, ging dan voor de eerste keer in première bracht in 2007.

Zijn composities.

Een vijftal concerten, 2symfonieën, een rapsodie, romances, 2 baletten, sonates voor viool en celo een strijkkwartet in Es majeur op 19, zes liederen op gedichten van Victor Hugo, 5 liederen voor zangstem en piano.

Zijn opera's.

1) Fiesque (1868) in première 2007 Manheim.

2) Le rois d'Ys (1887) in première 1888 Opéra-Comique.

3) La Jaquerie ( 1889-1893) in première 1895 Monte Carlo